Αν το μήκος του πέους χρήζει διορθωτικής παρέμβασης, αυτή μπορεί να γίνει ιδανικά στην βρεφική ηλικία (6-12 μηνών) και μέχρι την ηλικία των 3-4 ετών ή μόλις το παιδί μπει στην ήβη και μέχρι την ηλικία των 16, καθώς το πέος στον άντρα μεγαλώνει σε συγκεκριμένες μόνο περιόδους. Η τεστοστερόνη και για μόνο 1-3 μηνιαίες ενδομυϊκές ενέσεις, είναι απόλυτα ασφαλής και επιτυχής θεραπεία του μικροπεϊσμού. Επίσης, ενώ η αμφοτερόπλευρη κρυψορχία χρήζει άμεσου ενδοκρινολογικού ελέγχου, ειδικά όταν συνοδεύεται από μικρό πέος, η ετερόπλευρη κρυψορχία πρέπει να εντοπίζεται νωρίς και να αποκαθίσταται από παιδοουρολόγο μέσα στον πρώτο χρόνο της ζωής. Άλλες πιο σύνθετες διαταραχές της διάπλασης των γεννητικών οργάνων στο άρρεν βρέφος απαιτούν συντονισμένη διαγνωστική και θεραπευτική παρέμβαση από έμπειρο παιδοουρολόγο και παιδοενδοκρινολόγο.

Στα αγόρια, το συχνότερο ουρολογικό πρόβλημα είναι η φίμωση. Δεν ξεχνάμε ότι το πέος δουλεύει στην στύση οπότε η βάλανος (κεφαλή του πέους) αυξάνει σε διάμετρο. Εάν το άνοιγμα της ακροποσθίας (πετσάκι που καλύπτει την βάλανο) δεν είναι αρκετά φαρδύ, η βάλανος δεν αποκαλύπτεται ευχερώς και έτσι δεν θα είναι δυνατή μια ευχερής σεξουαλική επαφή. Επίσης, ο χαληνός του πέους μπορεί να είναι βραχύς και να σκιστεί στις πρώτες επαφές, δημιουργώντας πόνο, αιμορραγία και πανικό στο νεαρό ζευγάρι. Αυτό αντιμετωπίζεται εύκολα από τον παιδοουρολόγο με τοπική αναισθησία. Άλλες συχνές παθήσεις που αναπτύσσονται σιωπηλά στην αρχή της ήβης είναι η κιρσοκήλη που θέτει σε κίνδυνο την ποιότητα του σπέρματος, η υδροκήλη, η κήλη-οσχεοκήξλη και οι κύστεις επιδιδυμίδος. Είναι σημαντικό, ο έφηβος να πάει ανατομικά έτοιμος στην πρώτη επαφή, αλλιώς κινδυνεύει να αποτύχει και να εγκατασταθούν ανεπιθύμητες αναστολές.